Kordyceps. Właściwości i działanie

Kordyceps jest znany od około tysiąca lat w medycynie tybetańskiej. Dziś wiemy, że może on mieć wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego, wydolność czy funkcjonowanie układu krążenia.

Aby zrozumieć fascynację kordycepsem dzisiejszych uczonych musimy się cofnąć o jakieś tysiąc lat na Wyżynę Tybetańską. Miejscowi chłopi zauważyli tam bowiem, że ich jaki czasem dziwnie się zachowują. Skubiąc nieznaną roślinę zyskują wigor i są bardziej aktywne. Gdy dokładnie przyjęli się pożywieniu zwierząt odkryli, że potrafią one wyskubać z ziemi coś, co przypomina grzyba z nóżkami. Tak właśnie rozpoczęła się historia kordycepsu. Obecnie botanicy zaliczają go do grzybów należących do gromady workowców.

Jego wysokość kordyceps

Nie jest to jednak taki zwyczajny grzyb. Jego naturalne środowisko to ziemia porośnięta trawą na wysokości powyżej 3000 m n.p.m.! Aby tam przetrwać, kordyceps został pasożytem. Na zdjęciach niektórych produktów widzimy grubszy „korzonek”, z którego wyrasta ciemnobrunatna nóżka przypominająca gałązkę, a na niej umieszczona jest nieco szersza główka. Tak naprawdę ta jaśniejsza, grubsza część to… gąsienica ćmy. Nasz grzybek przyczepia się do niej i pobiera z ćmy składniki odżywcze.

Wegetariański kordyceps

Początkowo kordyceps był więc trudno dostępny i drogi. Aby go zbierać trzeba było wspinać się w wysokie góry i uważać, żeby nie przetrzebić za bardzo gąsienic, bo kolejnych zbiorów mogłoby już nie być. Naukowcy zaczęli więc zastanawiać się, jak go przesadzić na bardziej dostępny grunt. Okazało się, że kordyceps można „przeprowadzić” na ziarna zbóż lub ryżu. Grzybnie umieszcza się, wraz z pożywką, w bioreaktorach i hoduje w kontrolowanych warunkach. No i nie trzeba w tym celu używać gąsienic…

Suplement długowieczności

Tylko po co zadawać sobie tyle trudu, żeby wyhodować zwykłego grzybka? Otóż nie jest on do końca taki zwykły. Zdaniem uczonych może on uczestniczyć we wzmocnieniu układu odpornościowego, przyczyniać się do zwiększenia wytrzymałości i zmniejszenia zmęczenia u osób aktywnych, brać udział w procesach prowadzących do zmniejszenia skutków starzenia (poprzez działanie antyoksydacyjne), wpływać na regulację poziomu glukozy we krwi czy zwiększać wytwarzanie tlenku azotu w organizmie (poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych, co może to mieć wpływ na obniżenie ciśnienia krwi).

Bogactwo składników w kordycepsie

Jest to możliwe dzięki ciekawemu składowi kordycepsu. Zawiera on bowiem nukleozydy. Są to związki chemiczne, które po połączeniu z kwasem fosforowym tworzą nukleotydy, które są podstawowym składnikiem nici DNA i RNA, a dwa z nich (ATP – adenozynotrójfosforan i GTP – guanozynotrifosforan) stanowią ponadto źródło energii niezbędnej w reakcjach zachodzących w komórkach. Kordyceps jest źródłem dwóch rodzajów nukleozydów: kordycepiny i adenozyny.
Znaleźć w nim można również: polisacharydy (cukry złożone), sterole (należą do tej samej grupy związków co cholesterol i konkurują z nim obniżając jego wchłanianie w przewodzie pokarmowym), ergosterol (witamina D2), aminokwasy, D-mannitol (kwas kordycepowy), witaminy (E, K, B1, B2), składniki mineralne (magnez, żelazo, miedź, mangan, cynk, selen, krzem, chrom, potas, sód, wapń).

Suplementy z kordycepsu

Nic więc dziwnego, że już tysiąc lat temu, na Wyżynie Tybetańskiej, jaki brykały wesoło po zjedzeniu niepozornych grzybków. Dziś jest on dostępny nie tylko tybetańskim mnichom, ale i zwykłym śmiertelnikom, którzy sięgną po preparaty z kordycepsem. Wegetarianie i weganie też mogą korzystać z dobrodziejstw tybetańskiego specyfiku. Należy wówczas szukać preparatów wytwarzanych na bazie ziaren lub ryżu. Warto także zwrócić uwagę, w jaki sposób jest on przygotowywany przed umieszczeniem w produkcie. Istnieje wiele metod, a jedną z wartościowych jest liofilizacja świeżego grzyba.