Chondromalacja: przyczyny, objawy i diagnoza

Chondromalacja to mało znany termin medyczny. Tymczasem niemal każdy z nas ma z nim do czynienia. Najczęściej mówi się o chondromalacji rzepki. To jednak termin opisujący zmiany związane ze zużyciem się chrząstki w różnych stawach.

Jeśli mamy 40-50 lat i wykonamy badanie stawu kolanowego, to z dużym prawdopodobieństwem można napisać, że lekarz poinformuje nas o jakimś stopniu chondromalacji w obrębie stawu kolanowego. Brzmi nieciekawie? Faktycznie nie jest to wesoła diagnoza, ale równocześnie to naturalny proces fizjologiczny związany ze zużywaniem się powierzchni stawów. U jednych może on zachodzić szybciej, u innych nieco wolniej. Czy możemy coś z tym zrobić? Proces można spowolnić, a nawet go zatrzymać na samym początku. Powstałe ubytki są jednak nieodwracalne, choć poddają się leczeniu operacyjnemu.

Chondromalacja, czyli co to?

W dosłownym tłumaczeniu chondromalacja to rozmiękanie chrząstki i jej powolna degradacja. Najczęściej dochodzi do chondromalacji rzepki oraz innych zmian w obrębie stawu kolanowego. Proces ten może zostać zapoczątkowany lub przyspieszony przez uraz. Wówczas dochodzi do mechanicznego uszkodzenia powierzchni i jej szybszego zużycia. Początkowo proces ten jest bezbolesny, to dlatego wiele osób ma różne stopnie chondromalacji nawet o tym nie wiedząc.

Stopnie chondromalacji:

• Chondromalacja 1. stopnia: zmiękczenie chrząstki, może wystąpić obrzęk.
• Chondromalacja 2. stopnia: fragmentacja chrząstki, pojawienie się pierwszych szczelin. Powierzchnia uszkodzenia nie przekracza 1,25 cm. Zmiany są widoczne w badaniu rezonansem magnetycznym.
• Chondromalacja 3. stopnia: powiększające się pęknięcia i ubytki. Powierzchnia uszkodzenia powyżej 1,25 cm.
• Chondromalacja 4. stopnia: najwyższe stadium zaawansowania, uszkodzenie sięga do warstwy podchrzęstnej.

Jak się chronić przez chondromalacją?

Zmiany w obrębie chrząstki niestety nie podlegają pełnej regeneracji. Ubytki chrząstki nie mogą same się zagoić, jednak jest wiele sposobów na to, by procesy degradacji spowolnić. Bardzo ważna jest fizjoterapia. Mięśnie podlegają wytrenowaniu i to one w dużym stopniu decydują o stabilności stawu oraz jego poprawnej ruchomości. Odpowiednio „obudowany” staw jest mniej podatny na urazy i niebezpieczne przeciążenia. Staw osłabiony urazem także powinien być chroniony przez mięśnie. Nie można ponadto dopuszczać, by stan zapalny, po urazie, trwał zbyt długo. Kontuzjowany staw należy schładzać, stosować środki ograniczające ból i zapalenie, a leczenie konsultować z ekspertem (ortopedą, traumatologiem).

Suplementacja przy chondromalacji

Warto także zmodyfikować dietę. Powinna ona zawierać: kolagen, kwas hialuronowy, glukozaminę oraz chondroitynę, które poprawiają stopień odżywienia chrząstki. Można również korzystać z nowoczesnych preparatów, które nie tylko odżywiają staw, ale i poprawiają komfort jego funkcjonowania. Są to produkty generacji „poglukozaminowej”. Boswellia, witamina C, ostryż, niezdenaturowany kolagen typu II (UC-II®), kora wierzby białej, imbir, pieprz wpływają kompleksowo na poprawę elastyczności, ogólnej ruchomości i zakresu ruchu w stawach. Bardzo ważne jest też picie odpowiednich ilości płynów. Pamiętaj, że staw wypełniony jest substancjami, które mają go chronić, odżywiać i zmniejszać tarcie powierzchni stawowych.